Bir gül dönümüne 4._2

                          gündönümünden bir gül dönümüne

iki

iki saat mor ve soluksuz

ihtimal iki gün kusarak

ve en az iki gece herkesi uykusuz bırakarak

pek bundan öncesini de sonrasını da bilmem ya

ne yemişim hani ne içmişim

ama iki zature de bir ölememişim

ne zaman büyüdüm

ne zaman tay tay yürüdüm

hepsi meçhul bir limanda batık bir gemi benim için

peşine düşüp sormadığım

bir duman bilirim sadece

batıktan, yanıktan

su üstünde tüten

dam üstü tütmeyen bacalara inat

içimde bir çocuk yanarmış için için

ne biçim

su üstünde dedimse

su götürür bu tanım

ayağım sağlam yere basmadığından dedim belli ki

hani tuttuğumu koparamadım da

tutan kopardı ya yüreğimi

az meçhul ya da tam belli değil

rumi takvimle en son ne zaman öldüm

ebcedle ne düşüldü kadertaşıma

alınyazımdan artakalan üç beş kelime  olmalı ihtimal

hani kitabe-i sengi mezarına aşık olmaklığımdan belki üstadın

iyi de burnum ne zaman düştü

kemiklerim ne zaman çürüdü

elimde çıkmayan mürekkebe inat

kimler kırkımı çıkardı kırk dakikada da

içli şarkılar  rakkaselerin zil seslerine karıştı gitti bir anda

ne çabuk  "ömrümce gün görmedim

hiç olmadım bahtiyar / yaşım genç olsa da gönlüm ihtiyar" nağmeleri

bayramlık ayakkabı alınmamış çocuk tepinmeleri gibi

inadına tabutumu tekmeler oldu.

hadi ellerim eskiden de üşürdü

fakat cenaze namazım kılınmadan daha

musalladan yere beni kim düşürdü

bilemedim, bilinmedim, ilenmedim

zar, zor

güç

üç.