demeli...
artık demeli.
eğip bükmeden kelimeleri
yeri, yer demir, göğü gökbakır gibi
seni sevdiğimi yere göğe demeli.
ay aydınlık bir gecede
ıssız adalardan, sessiz koylara
çekmek apansız seni mi?
ve tutuşturmak bir sabah
telaşla uyanırken tenimle tenini.
sağ kolumda yatan,ürkek tenli bir kızın
sol yanında adımı sayıklar sözleri.
öpmek bir rüzgar gibi çarçabuk ve ansızın
deli ve bir o kadar ürkek bakan gözlerini
bir itiraz, bir serzeniş her an
dilsiz ve tuz kokan mevsimlerde
bildim isyan gibiymiş bahara nisan
önce kadınım diyememiş gözlerinde kan
önce insansın,önce insanlık var serde
yıllardan biz, mevsimlerden bahar
aylardan nisan...
Kayıtlar
5 yorum:
Nisan açtı tomurcuk tomurcuk gönüllere.
sakin limanlar dolmaya başladı kara göründü.
İklimin en güzeli adı NİSAN.
çiçekler hıdıreleze yetişir.
az kaldı.
bu şiirin üzrerine içimden geldi
Elinize sağlık yine çok güzel bir şiirdi.
dedin mi peki...
sence?
her seferinde yine de
hiç dememişsin gibi
:))
@beenmaya: doğru söze ne deniyor du:)
Yorum Gönder